دیدبــــــــــــــــــــان

به تصویر بالا توجه کنید....

قرار است جشنواره ای تحت عنوان حرکات موزون ویژه بانوان به بهانه عید غدیر در یکی از محله های غرب تهران برگزار شود.

در تبلیغات اینترنتی این به اصطلاح جشنواره، از اجرای حرکات موزون آذری، فارسی، کردی، عربی، لبنانی، اسپانیش، ایرانی و… به همراه رقص نور و دی جی، نام برده شده است.

همچنین در توضیحات فروش این بلیط به رنگ قرمز و به صورت ویژه آمده است که تماشاگران زن شرکت کننده در این برنامه می توانند به انجام حرکات موزون بیرون از سن بپردازند.

حالا به این مطلب،مطالب زیر رو هم اضافه کنید:

سزیال های زرد،حجاب نامتعارف و زننده ی زنان، مسئولینی که از دین هیچ نمیدانند و نمیخواهند بدانند، غربت دین و هزاران حرف ناگفته ی دیگر...

به نظر من انقلابی دیگر نیاز است،انقلابی در دل این انقلاب.

انقلابی که تمام افسار گسیختگی های موجود را در هم شکند و لجام گسیختگان امروزی را به هوش آورد...

این انقلاب خون میخواهد...

کمتر از سه هفته به برگزاری انتخابات یازدهم ریاست جمهوری فرصت باقی است و روزانه مواضع مختلفی از سوی کاندیداهای حاضر در صحنه منتشر می شود.
به گزارش رجانیوز، در همین راستا محمد باقر قالیباف در برنامه گفتگوی ویژه خبری حاضر شد و ضمن ارائه نقطه نظرات مختلف خود در عرصه های مختلف، در پاسخ به پرسش مجری برنامه که نظر وی را درباره دهه پیشرفت و عدالت جویا شد گفت: "به نظر من این بحث یک مقدمه ای دارد مقدمه اولش این است بنده اگر رئیس دولت شدم می خواهم تصمیم بگیرم برای پیشرفت کشور چون تا پیشرفت اتفاق نیفتد عدالت در واقع توزیع فقر است."
این جملات در حالی از سوی شهردار تهران بیان شد که نشان می دهد اولویت وی برای اداره کشور؛ نه عدالت بلکه "پیشرفت" است؛ هر چند وی به درستی اعلام می کند بدون پیشرفت؛ عدالت معنایی جز توزیع فقر ندارد و این مساله ای است که در سخنرانی اول فروردین 87 رهبر انقلاب نیز مورد اشاره ایشان قرار گرفته است. ایشان می فرمایند: "نه عدالتِ بدون پیشرفت مطلوب است، نه پیشرفتِ بدون عدالت. عدالت بدون پیشرفت یعنی برابری در عقب ماندگی، برابری در فقر؛ این را نمی خواهیم. پیشرفت بدون عدالت را هم هرگز مطالبه نمی کنیم؛ پیشرفت، همراه با عدالت." اما نکته مهم و مورد غفلت قرار گرفته این است که قالیباف بر اولویت خود بر مقوله پیشرفت نسبت به عدالت تاکید می کند و صراحتا می گوید مقدمه رسیدن به عدالت، "پیشرفت" می باشد. نکته ای که یادآور مشی عمومی دولت هاشمی رفسنجانی و در آن برهه اینگونه استدلال می شد که ابتدا کشور باید توسعه پیدا کند و بعد به سمت عدالت حرکت کرد.

در همین باره رهبر معظم انقلاب در 8 شهریور 1384 در دیدار اعضای هیئت دولت ضمن تاکید بر مقدم بودن عدالت بر دیگر ارزش ها می فرمایند: "نباید ارزش عدالت به عنوان یک ارزش درجه ى دو کم کم در مقابل ارزشهاى دیگر به فراموشى سپرده شود؛ در نظام ما این خطر وجود داشته است. ارزش هاى دیگر هم خیلى مهم است؛ مثلاً ارزش پیشرفت و توسعه، ارزش سازندگى، ارزش آزادى و مردم سالارى. مطرح کردن ارزش عدالت مطلقاً به معناى نفى اینها نیست؛ اما وقتى ما این ارزش ها را عمده مى کنیم و مسأله ى عدالت و نفى تبعیض و توجه به نیازهاى طبقات محروم در جامعه کمرنگ مى شود، خطر بزرگى است."


از طرف دیگر دکتر سعید جلیلی نیز در برنامه گفتگوی ویژه خبری حاضر شد و در پاسخ به همین سوال نکته مهم و قابل تاملی را بیان کرد. وی با اشاره به فرمایش معصوم در این باره گفت: "فرمایش حضرت علی علیه السلام هست که فی العدل سعه؛ یعنی در عدالت هست که پیشرفت شکل می گیرد، اگر بتوانیم فرصت های لازم را فراهم کنیم که همه این ظرفیت ها به موقع استفاده بشود فرصت های برابر داشته باشند حتماً به دنبال خودش پیشرفت را خواهد داشت."
در مجموع به نظر می رسد با دقت در مواضع آشکار کاندیداهای حاضر در صحنه می توان عیار گفتمانی آنها و نسبت هر یک با گفتمان انقلاب اسلامی را سنجید؛ مساله ای که بدون تردید در انتخاب رییس جمهور اصلح برای اداره کشور طی سالهای آتی اولویت اصلی خواهد بود.

روز گذشته میتینگ انتخاباتی حرمت شکنانه حسن روحانی با جوانان حامی وی در حسینیه جماران برگزار گردید. وب سایت حسن روحانی، گزارش تصویری از این میتینگ که دل عاشقان و دوستداران خمینی کبیر(ره) را به درد آورد، منتشر نمود. در یکی از عکس های این گزارش تصویری از حسینیه جماران، عکسی بسیار قابل تامل دیده می شود، در این عکس تصویر آقای هاشمی رفسنجانی در کنار دو تصویر حضرت امام(ره) قرار دارد و تصویر مقام معظم رهبری نیز حذف شده است.

پای مصنوعی جلیلی، از «وجود ذهنی» برخی ها طبیعی تر است. «دکترای فلسفه و کلام» بخورد توی سر کسی که ادب کلام و نزاکت گفتار را نمی داند. آدم دیپلم حسابداری هم نباشد، اما دو کلام حرف حساب بزند. آخر چگونه می شود با مبانی فکری مکانیکی، به حقایق متافیزیکی رسید؟ راستی آقای مطهری، گفتید مدرکتان دکتراست؟ منطق ایجاب می کند که یک دکتر، تجزیه و ترکیب و سطح تحلیلش در مسائل مختلف و ادبیات گفتاری اش از عامه مردم و تحصیلکردگان مادون خود، قدری قوی تر و پخته تر باشد. اما توی افکار و حرف های شما یک نپختگی ادبی- عقیدتی احساس می شود. امروزه آدم آنقدر که سفسطه را در کلام مدعیان فلسفه حس می کند، از سوفسطائیان سراغ ندارد آن را. هر کس نهال سیب اندیشه اش را در باغستان صدرا کاشت، بعد از گذشت چند سال درخت باورش بارور شد. نمی دانم چرا سیب کال اندیشه شما نمی رسد. این حرف های نسنجیده و کورکورانه و از روی حب و بغض از شما به هیچ عنوان قابل هضم نیست.

                                           

جلیلی گرچه یک پا ندارد، اما روی اصول انقلاب پای‎بند است و پافشاری می کند بر ارزش ها؛ و برخی اگر چه دو پا دارند اما گویی به اجبار و از روی ناچاری به پای انقلاب بند شدند. جلیلی یک پای پیکرش مصنوعی ست اما شما هر دو پای اندیشه تان فلج است. شما با این پای استدلالی شل و با این استنتاجات ناقص و فشل، به کدامین شهر فلسفه اخلاق توان رسیدن دارید؟ شما که هیچ؛ باور کنید سرعت «رسیدن» جانبازان قطع دو پا و ویلچر نشین ما، از سرعت دویدن «اوسین بولت» و «آسافا پاول» دونده های جاماییکایی هم بیشتر است، چه رسد به جانبازی که تازه یک پا هم دارد. شاید اگر برخی به جبهه می رفتند کمی با ادبیات جنگ و مبانی مقاومت آشناتر می شدند. در جنگ عقیده زور بازو نیست که آدم را پیروز می کند، نور تقواست که مجاهد را به فوز عظیم می رساند. سلاح سازمانی ما در جبهه، ژ3 و کلاشینکوف نبود، اخلاص و ایمان بود. آدم بجای داشتن بازوهایی ورزیده، باید دور بازوی تقوایش بیشتر باشد. وگرنه این عضلات برآمده برای بدن یک رزمنده گوشت اضافی محسوب می شود. گوشت اضافی در سیر صعود سبکبالان اختلال ایجاد می کند و مانع از اوج گیری رزمنده ها می شود در وقت پرواز.